UDEN - Ze werd in 1953 geboren in Roermond en volgde een opleiding voor beeldende vorming en drama aan De Kopse Hof in Nijmegen. Daar plakte ze de Tilburgse Academie voor Beeldende Vorming achteraan die ze in 2,5 jaar doorliep. Ze woont al geruime tijd in Uden en is daar sinds twee jaar als professioneel kunstenares werkzaam. De introductie schetst meteen al een beeld van Sylvia Dekker. Zij is een van de 23 kunstenaars die momenteel in Lith deel uitmaakt van de Via Historica, een fiks in de belangstelling staande beeldenroute. "Ik mag dan wel pas op latere leeftijd zijn begonnen maar ik kan de zaken veel beter overzien heb meer levenservaring."
"Kunst is mijn leven geworden, ik kan er niet meer buiten. Het zit in mijn genen, laat me niet meer los". Sylvia Dekker heeft duidelijk de smaak te pakken. "Ik laat me leiden door thema's als onmacht, de verschrikkingen in de wereld, die via de media op me afkomen. Mijn 'inspiratie' is het ongelijk dat zich voordoet, verschillen in culturen, maar ook de scheve verhoudingen tussen mensen. Ik probeer door kunst een andere werkelijkheid te laten zien, iets toe te voegen wat er niet is. Ik vind het ook belangrijk dat kunst iets te zeggen heeft, iets betekent. Ik maak ook wel schilderijen voor boven de bank omdat je immers niet altijd zwaar moralistisch kunt zijn."
'Vrouwenstraatje'
Sylvia kwam in aanraking met Via Historica door een oproep in de BK-krant. Deze was afkomstig van Galerie De Artist, waar Ans Jager het initiatief voor de beeldenroute had genomen. Na een bezoekje om haar werk te laten zien kon Sylvia als een van de 23 uitverkorenen aan het werk. Doelstelling van de route was een historische plek in Lith te zoeken en daar te werken. Sylvia: "Ik koos voor het Eng wijkpad, het voormalige 'Vrouwenstraatje'. Daar vluchtte men heen wanneer de Maas weer eens overstroomde. Er zaten daar ook veel prostituees, die aan de schippers en hun bemanningen goede klanten hadden."
Na de nodige voorbereidingen verrees ter plekke een beeld van 1.80 meter hoog. Het is een kooi, die staat op een stapel aan elkaar gelijmd glas. Daaronder zit een fontein, die over het geheel heenspuit. Het werk draagt de naam 'Gekooide Tranen' en is op lokatie gemaakt. "Ik heb het daar opgebouwd. Daar ben ik een paar weken mee bezig geweest. De buurtbewoners heb ben min of meer toezicht ge houden op het geheel. Er staat ook een hek omheen, omdat het scherp is." De kunstenaars werden bij de Via Historica niet gesubsidieerd. Wel gaf de burgemeester van Lith iedere deelnemer honderd gulden. "Dat is het lot van de kunst, je moet ge woon bekendheid opbouwen, buiten je atelier treden."
Culturele bijdrage
In haar werk grijpt Sylvia terug op allerlei soorten materialen en technieken. "Ik werk heel hard en consequent in mijn atelier aan de Pnemstraat. Ik wil er ook graag van leven. Dit is mijn wereld, ik wil geen beperkingen hebben. Hoe meer je weet hoe meer je ziet en kunt gebruiken in je verbeelding. Ik probeer iets bij te dragen aan de cultuur. Er zijn zoveel beelden en schilderij en gemaakt. Ik wil iets toevoegen en maak het mezelf zo niet makkelijk. Maar ik ben een heel expressief iemand, ook in mijn schilderijen. Mijn atelier is mijn keuken, daar kan ik in alle rust werken, denken en doen wat ik wil. Ik probeer daar alles uit ..."
